این ترکیبات ضرر کمتری نسبت به درمانهای سرطانی رایج مانند Cisplatin،Carboplatin دارند و علت هم این است که آنها به داخل هسته سلول نفوذ نمیکنند و به (D N A ماده ژنتیکی) دسترسی ندارند.
داروهای رایج امروزه میتوانند با عملکرد آنزیمهای سلولی تداخل کنند که نتیجه آن عوارض جانبی مانند کاهش شنوایی، ریزش مو و نارسایی کلیوی است.
اگر چه محققان بهطور کامل به مکانیسم کشندگی سلولهای سرطانی را بهوسیله فسفاپلاتین پینبردهاند، اما حدس میزنند این ترکیبات به پروتئینهای غشای سطح سلول وصل شده و یک سیگنال مرگ به سمت داخل سلول منتقل میکنند.
اولین دارویی که برای درمان سرطانهای بیضه و تخمدان توسعه یافت Cisplatin نام داشت که برای استفاده سال 1982 تصویب شد. اگرچه این دارو 95 درصد موثر است اما فقط در مراحل اولیه بیماری به بهترین شکل عمل میکند و بعضی بیماران ممکن است در برابر آن مقاومت نشان دهند.
بعضی داروهای دیگر توانستهاند برخی از عوارض داروی قبلی را حل کنند، اما در عوض بر سیستم ایمنی بیماران تاثیر منفی دارند.
مطالعه جدید نشان داده است فسفاپلاتین سلولهای سرطانی را در نصف دوز مصرفی داروهای مرسوم میکشد، ولی به همان اندازه قدرتمند است. برخلاف Cisplatin که به سرعت تجزیه میشود و اثرات سمی جانبی زیادی بهوسیله متابولیتهایش دارد، این ترکیبات جدید هیچ اثری از تجزیه و متلاشی شدن را پس از 7 روز نشان نمیدهند.
مترجم: آتنا حسنآبادی
منبع: physorg