وی تصریح کرد: از آنجا که سنگها به بافت کلیه آسیب میزنند، در صورتی که سنگی پس از تشکیل در بخشی از کلیه باقی بماند، مایع ادرار پشت آن جمع و منجر به ایجاد عفونت ادراری میشود و در صورت عدم درمان این عفونت، موجب از دست رفتن کلیه خواهد شد.
جلالزاده جایگزینی کلیههای از دست رفته را با دو روش پیوند کلیه و دیالیز امکانپذیر دانست و اظهار کرد: از بین رفتن سایر ارگانها همچون قلب و کبد در صورت عدم پیوند، منجر به مرگ بیمار خواهد شد اما در کلیه امکان جایگزینی با دیالیز وجود دارد.
این استادیار دانشگاه علوم پزشکی زنجان خاطرنشان کرد: در صورت انجام پیوند کلیه، نیاز به تضعیف سیستم ایمنی فرد بیمار با داروهای خاصی همچون کورتون میباشد. این داروها بسیار خطرناک هستند و در صورت عدم آگاهی و مصرف نادرست، ممکن است منجر به ایجاد عفونت و سرطانهای متعدد و در نهایت مرگ بیمار شود.
وی سوزش، تکرر و تغییر رنگ ادرار را از جمله علائم هشداردهنده وجود عفونت اداری عنوان کرد و ادامه داد: اختلال هوشیاری، خونریزی معده، بینظمیهای قلبی، ورم در اندامها در پی تجمع آب، پوکی استخوان، تجمع آب در ریه و پیرامون قلب میتواند در پی نارساییهای کلیوی ایجاد شود.
جلالزاده راههای درمان و جراحی بیماریهای کلیوی را بسته به نوع و شدت بیماری متفاوت دانست و ابراز کرد: در نارساییهای حاد کلیوی، امکان درمان قطعی به وسیله داروها وجود داشته و در نارساییهای مزمن در صورت مراجعه به موقع میتوان پیشرفت بیماری را کنترل کرد، اگرچه بهطور قطع قابل پیشگیری نمیباشند.
این استادیار دانشگاه علوم پزشکی زنجان، امکان ابتلا به بیماریهای کلیوی را در هر سنی امکانپذیر دانست و خاطرنشان کرد: امکان ابتلا به عفونت ادراری در کودکان دختر بالای 2 سال، بیش از پسران بوده و زنان در سنین باروری تا هنگام یائسگی مستعدتر هستند.
وی افزود: پس از 50 سالگی میزان ابتلا به عفونتهای ادراری در هر 2 جنس تقریبا برابر است.