برنامه جامع سلامت؛ اولویت اول

برنامه جامع سلامت؛ اولویت اول

رشد جمعیت و شرایط اقلیمی و همچنین رشد صنایع و ماشینی شدن زندگی، شرایطی را پیش آورده است که جان انسان ها نسبت به سال های نه چندان دور بیشتر در معرض آسیب و بیماری های مختلف قرار گیرد.‏
‏  هر چند پیشرفت علم پزشکی برای بسیاری از بیماری ها، راه های جدید پیشگیری و درمان را یافته است، ولی نحوه زندگی انسان معاصر و عادات تغذیه ای ناشی از مشکلات و ‏
پیچیدگی های زندگی شهری و مدرن، بیماری های جدید و پیش بینی نشده ای را پیش روی انسان قرار داده است.‏
‏  

از سوی دیگر حوادث غیر مترقبه طبیعی و  تصادفات ناشی از حمل و نقل و ترافیک و ... ‏
در سراسر دنیا، به ویژه کشور ما  که آمار بالایی از نظر حوادث غیرمترقبه مانند زلزله، سیل و ... داراست،  نگرانی ها و مشکلات جدیدی به وجود آورده و از این رو نظام سلامت کشور ما بیش از پیش نیاز به حمایت جدی دارد.‏
‏    در این شرایط، مدیریت ریسک در عرصه نظام سلامت، ایجاب می کند که برنامه های جامعی برای سلامت جامعه، تدوین شده و بودجه متناسب با آن نیز در نظر گرفته شود.‏
‏   روشن است که تامین سلامت جامعه از حساس ترین جنبه های زندگی اجتماعی به شمار می رود و به یقین در کنار آموزش و پرورش بیشترین بودجه باید به آن تعلق گیرد. اما آنچه که در عمل اتفاق می افتد غیر از این است و نظام سلامت کشور هر سال با کسر بودجه و مشکلات عدیده ناشی از آن روبرو می شود. ‏
‏  افزایش جمعیت و بالارفتن سطح توقع مردم از نظام سلامت و احتمال بروز حوادث غیرمترقبه با بودجه تخصیصی به این بخش به هیچ عنوان همخوانی ندارد و در صورت عدم توجه به این بخش، مسئولیت مشکلاتی که برای نسل های آینده به وجود می آید بر عهده ما خواهد بود.
در این میان تامین تجهیزات بیمارستانی و مدیریت آنها و نظارت بر توزیع بهینه آنها در سطح کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تامین منابع و تخصیص آنها بر اساس اولویت های مناطق مختلف و لحاظ کردن مسائل نگهداری و خدمات و تربیت نیروی انسانی و ایجاد پشتیبانی مطمئن، از اولویت های طرح جامع سلامت کشور است.‏
‏  امیدواریم که مسئولان با درک صحیح از نیازهای واقعی این بخش با دیدگاه مدیریت ریسک، تدوین برنامه جامع سلامت و اختصاص بودجه متناسب با آن را جزو اولویت های اول خود قرار دهند. پشیمانی از فرصت های از دست رفته سودی برای ما نخواهد داشت